Dziś rano, gdy John wychodził do pracy, wspomniał, że ukrył coś w domu i zachęcił mnie, żebym wybrał się na poszukiwanie padlinożerców. Wyruszając w podróż, która, jak się spodziewałem, obejmowała mnóstwo zaglądania pod, nad i pomiędzy obiektami w każdym pokoju, wyobraźcie sobie moje zaskoczenie i radość, gdy natychmiast znalazłem ogromną betonową statuę charta czekającą na mnie przy moim biurku – wraz z dużą czerwoną kokardką .
Widzisz, moja obsesja na punkcie posągów chartów zaczęła się eony temu, kiedy w książce Jonathana Adlera „Moja recepta na życie antydepresyjne” zauważyłem parę białych, błyszczących, ceramicznych posągów chartów stojących po obu stronach kominka. Potem zacząłem je widzieć wszędzie, od projektów hoteli Kelly Wearstler po strony Domino. A mnie też bardzo zależało na adopcji! I wtedy pewnego pamiętnego dnia, około trzy miesiące temu, natknęliśmy się na betonową wersję w lokalnym centrum domu i ogrodu. To urocze ze strony mojego mężczyzny, że po tak długim czasie przypomniał sobie moją miłość do chartów i sprawił, że jeden z nich stał się mój. I jak zawsze zaoszczędziliśmy sporo grosza, odkąd pamiętam, że nasz betonowy szczeniak był wyceniony na około CZTERYSTA DOLARÓW TANIEJ niż te błyszczące wersje ceramiczne kosztujące 465 dolarów Okoń .
Pierwotnie, kiedy odkryliśmy wersję betonową w sklepie z artykułami gospodarstwa domowego i ogrodniczymi, marzyłem o pokryciu jej białą półbłyszczącą farbą, aby imitować połysk ceramicznych posągów. Ale po ustawieniu mojego walentynkowego szczeniaka obok kominka w salonie jego subtelne matowe wykończenie jest w rzeczywistości idealne.
A mówiąc o ideale, nie mogę napisać posta o szczeniętach i nie wspomnieć o naszym innym uroczym akcesorium. Burger życzy wszystkim paniom szczęśliwego Dnia V. I chłopaki, strzeżcie swoich dziewczyn, on trochę łamie serca.
